یه آینه بزرگ بردار برو تو یه خیابون نسبتا شلوغ حالا بندازش زمین
تا خوب تکه تکه بشه.
وقتی میای توی اینترنت از تکه‌های زندگیت مینویسی میشه حکایت اون تکه‌های آینه.
انتظار نداشته باش که یکی بیاد همه‌ی تکه‌ها کنار هم بذاره ببینه آینه چه شکلی بوده.
یه سریا میان رد میشن پا میذارن رو همون تکه‌های آینه و خردترش میکنن . وقتی از زندگیت مینویسی یکی میاد پا میذاره روش و لهت میکنه.
یه سری وقتی رد میشن مکث میکنن تو یکی از تکه‌های آینه
میدونی چرا؟ چون خودشونو توی آینه میبینن بعد آینه رو برمیدارن میگن ااااااااا ببین منم !
اینجا وقتیه که یکی میاد تکه‌‌‌ای از زندگیت میخونه و میبینه مث اونی
فقط مشکل اینجا ممکنه طرف بعد سرنوشت مشابه تو بدتر شده باشه یا بهتر . که اگر مورد اول باشه اون تکه پرت میکنه تا خردتر بشه و از یادش بره. اونجاست که تو با شنیدن یک نظر زیر اون تکه زندگیت بهم میریزی.
خلاصه مطلب وقتی زندگیتو کف اینترنت پهن میکنی
انتظار نداشته باش کسی به این تکه‌ها بها بده.
یادت باشه برخی هم ممکنه تکه ای رو بردارن و برن...